La belle au bois dormant
Un conte de fées rempli de magie et de mystère

Ilétaitunefois,dansunroyaumelointain,unroietunereinequidésiraientavoirunenfant.Aprèsdenombreusesannéesd'attente,lareinedonnaenfinnaissanceà unejoliepetitefille.Toutleroyaumeétaitenjoie!Leroiorganisaunegrandefêtepourcélébrerlanaissancedesafille,qu'ilappelaAurore.
Tousleshabitantsduroyaumeétaientinvités,ycomprislesfées.Lesféesétaientdescréaturesmagiquesquipouvaientaccorderdesvœuxetdonnerdesdonsspéciaux.Leroiavaitchoisidouzefées,etchacuneoffrità Auroreundon.L'uneluidonnalabeauté,l'autrelagrâce,etainsidesuite.Mais,pendantlafête,unevieilleféeapparut.Elleétaittrèsencolèredenepasavoirétéinvitéeà lafête.Ellelevalamainetlançaunemalédiction.Elleannonçaque,lejourdesesseizeans,Auroresepiqueraitledoigtsurunfuseauettomberaitdansunprofondsommeil.
Lasalleétaitsilencieuse.Leroietlareineétaienttrèstristes.Maisunejeunefée,quin'avaitpasencoredonnésondon,s'avança.Ellenepouvaitpasannulerlamalédiction,maisellepouvaitl'adoucir.Elledit:Aurorenemourrapas.Elledormirapendantcentans,etunprinceviendral'embrasserpourlaréveiller.
Lesannéespassèrent,etAuroregrandit.Elleétaitbellecommelematinetgentilleavectoutlemonde.Maisleroi,inquiet,décidadedétruiretouslesfuseauxdansleroyaumeafindeprotégersafille.Ainsi,Auroregranditsansconnaîtreledangerdufuseau.
Lejourdesonseizièmeanniversaire,Auroreétaitcurieuse.Ellevisitalechâteauetdécouvritunevieilletour.Danscettetour,unevieilledameétaitassise.Cettedamefilaitunfuseau.Aurore,trèsintéressée,demandad'essayer.Lavieilledame,avecunsourire,luitenditlefuseau.QuandAuroretouchalefuseau,ellesepiqualedoigt.Àcetinstant,elletombaausol,endormie.
Lanouvelledesonsommeilserépanditdansleroyaume.Leroietlareineétaientdésespérés.Tousleshabitantsduchâteaus'endormirentaussi,ladéessedusommeilavaitenveloppéleroyaumed'ungrandvoiledemagie.Pendantcetemps,unmagnifiquejardinpoussaautourduchâteau.Lesroncesetlesroses,bellesetsauvages,enveloppaientlesmursetlesfenêtres.Lesgensduroyaumeparlaientd'Aurorequidormait.Lesannéespassèrent,etlechâteaufutoublié.
Maisunjour,unprincecourageuxentenditparlerdelabelleauboisdormant.IlétaitfascinéetvouluvoirAurore.Ilmontasonchevaletsedirigeaversleroyaumeenchanté.Enarrivantauchâteau,ilvitlesronces.Maisiln'avaitpaspeur.Ils'avançaet,avecdétermination,ilcoupalesronces.Ilpouvaitvoirlesportesduchâteau.
Quandilentradanslechâteau,ilvitleshabitantsendormis,ungrandsilencerégna.PuisiltrouvaAurore,allongéedansunebellechambre.Elleétaitplusbellequelesétoiles.Leprinces'approchad'elleet,doucement,ilembrassasadoucejoue.Àcemoment-là ,lamagieserompit,etAuroreouvritlesyeux.
Elleregardaleprinceavecdesyeuxéblouis.Quiêtes-vous?demanda-t-elleavecunevoixdouce.Jesuisunprince,etjesuisvenuvousréveiller,réponditleprinceavecunsourirejoyeux.Auroreétaitsurprise,maiselleétaitcontente,carellenesavaitpasqu'elleavaitdormisilongtemps.Auroreselevadoucementdesonsommeil.Elleregardaceprincebeauetcourageux,etungrandsourireilluminasonvisage.Merci!dit-elleavecjoie.Leprince,toutheureuxd'avoirréveillélabelle,luidit:Votrebeautém'aattiré.Jeviensd'unroyaumelointainetj'aientenduparlerdevousdanstoutesleslégendes.Vousêtesunevraieprincesse.
Lesdeuxjeunesgensparlèrentlongtemps.Ilsdécouvrirentqu'ilsaimaientlesfleurs,lesanimauxetlescontes.Auroreavaitbeaucoupdequestionspourleprince.Ques'est-ilpasséici?demanda-t-elle,curieuse.Leprinceluiexpliquatout.Ilparladesroncesquiavaientprotégélechâteauetdeslégendesautourdesonsommeil.
Auroreétaitémerveillée.Jen'aipasvulemondedepuissilongtemps!dit-elleavecdesyeuxpétillants.Leprincel'invitaà explorerlejardinautourduchâteau.Alorsqu'ilssortaient,lesfleurss'épanouirentcommeparmagiesouslesoleil,etAurorepouvaitentendrelesoiseauxchanter.C'étaitunejournéemagnifique,rempliedelumièreetdejoie.
Alorsqu'ilssepromenaient,Auroreetleprincetrouvèrentunpetitgrouped'animaux:deslapins,desécureuils,etmêmeunpetitrenard.Lesanimaux,heureuxdevoirlabelleprincesse,s'approchèrentd'elleetlasaluèrent.Auroreriaitetjouaitaveceux,jemesouvienssisincèrementdeleurbonheur.
Voussaurez,moiaussi,j'aiattenducemoment,ditAurore.J'airêvédechâteaux,dejardinsetdebellesrencontres.
Leprincel'écoutaattentivement.Jecomprends,Aurore.Lamagiedecejardinestmagnifique,maisleplusbeau,c'estici,avecvous.Jesuistombéamoureuxdevousà premièrevue.
Lesdeuxjeunesgenspassèrentdesheuresà parler,rireetseconnaître.Leuramourgrandissaitcommelesrosesdanslejardin.Aurore,avecsoncœurremplidejoie,pritlamainduprince.Ensemble,ilsretournèrentdanslechâteau.
Àl'intérieurduchâteau,lesautreshabitantscommencèrentà seréveiller.Leroietlareine,fatiguésd'unsommeilprolongé,ouvrirentlesyeuxetdécouvrirentleurfilleprèsduprince.IlsétaientremplisdebonheurenvoyantAurorevivanteetsouriante.Monchérie!s'exclamalareine.Vousêtesréveillée!Leroiétaittellementheureux,ilembrassasafille.
Leprince,voyantleroietlareine,seprésenta.JesuisunprincequiasauvéAurore.Jel'aimesincèrementetjesouhaitegagnervotrebénédiction.Leroietlareineéchangèrentunregardcomplice.Ilsvoyaientlavéritédanslesyeuxduprince.Ilscomprenaientqu'ilétaitvitalepourleurfilled'êtreheureuse.
Nousvousacceptons,nobleprince,ditleroiavecunlargesourire.Vousavezuncœurpur.Vousferezd'Auroreunereinemerveilleuse.
Auroreetleprinceétaientsiheureux.Ilsdécidèrentdesemarier.Leroyaumeentierfutenfête.Leshabitantsdansaient,chantaientetremerciaientlecielpourcettebellejournée.Lesfleurséclataientdecouleurs,etunegrandefêtefutpréparéeauchâteau.
Lejourdumariage,Auroreétaitlaplusbelle.Avecunerobeornéedeperlesetdefleurs,ellebrillaitcommelesoleil.Leprince,encostumeroyal,laregardaitavecadmiration.Lesdeuxsepromirentunamouréterneldevanttousleshabitantsduroyaume.
Aprèslemariage,Auroreetleprincevécurentheureuxdanslechâteau.Leuramourgrandissaitchaquejour,etilsprenaientsoinduroyaume.Ilsavaientdesenfants,etlajoieenvahissaitchaquepiècedeleurchâteau.
Etainsi,toutleroyaumevécutdansunepaixéternelle.Lesroncesetlesrosesfleurirentchaqueannée,rappelantà touslamagiedel'amour.Auroreetleprince,maindanslamain,étaientlesymboled'unamourvraietd'unbonheurinfini.
Etilsvécurentheureuxpourtoujours.