Les notes de la mélodie
Une histoire de musique et de rĂŞves

Ilyalongtemps,enFrance,ungrandévénementmusicalachangélaviedesgens.C'étaiten1830,à Paris,lorsquelamélodiedelasymphoniedeHectorBerliozaemplilesrues.Lesnotesflottaientdansl'air,etlesgensécoutaientavecémerveillement.Lesenfantsdansaient,lesadultesfermaientlesyeuxetselaissaientemporterparlamusique.Cettesymphonieparlaitd'amour,desouffranceetd'espoir.Lesmélodiestouchaientlescœurs,etlamagiedelamusiqueserépandaitcommeundouxparfumdansl'air.
Danscetteambiancemusicale,vivaitunepetitefillenomméeCamille.Camilleavaitdixans,etelleadoraitlamusique.Chaquejour,elles'asseyaitsoussonarbrepréféréauparcetécoutaitlesmusiciensjouer.Ilsvenaientdetoutesparts,avecdesinstrumentsvariés.Ilyavaitdesviolons,desflûtes,etmêmeunvieuxpiano.Camillerêvaitdedevenirmusicienne.Ellevoulaitjouerdelaflûtecommeunoiseauchantedansleciel.
Unjour,alorsqu'elleécoutait,elleremarquaunmusiciendifférent.Iljouaitd'uneguitare.Sesdoigtsdansaientsurlescordes,etunemélodiedouceetjoyeuseensortait.Camilles'approcha.Lemusicienavaitdesyeuxbrillantsetunsourirechaleureux.Bonjour,petite!dit-il.Aimes-tulamusique?
Oui,beaucoup!réponditCamille.Jerêvedejouerd'uninstrument!
Lemusiciendit:Lamusiqueestunvoyage.Chaquenoteestuneétape.Parfois,celademandedutempsetdelapatience.Maisavecdelapassion,tupeuxréalisertesrêves.Jem'appelleJulien.Veux-tuécoutermamélodie?
Camillehochalatêteavecenthousiasme.Juliencommençaà jouerunebellemélodie.Chaquenoteétaitclaireetlumineuse.Camillefermalesyeuxetselaissatransporter.Danssonesprit,ellevoyaitdespaysagesmagnifiques:deschampsdefleurs,desrivièresétincelantes,etdesétoilesdansleciel.Ellesesentaitlégère,commesielleflottait.
Aprèsavoirfinidejouer,Juliendemandaà Camille,Quelleesttamélodiepréférée?
Camilleréfléchit.J'aimelesmélodiesquiparlentd'amouretd'aventure.Jeveuxapprendreà créermapropremélodie!
Juliensourit.Alors,viensavecmoi!Jevaist'apprendre.Lamélodieestunehistoire,etchaquenoteestunpersonnage.Ensemble,nousallonscréerunebellehistoire.
Camilleétaitexcitée.EllesuivitJulienà traverslesruesdeParis.Ilsmarchèrentjusqu'à unpetitcafé.Àl'intérieur,ilyavaitdespeinturessurlesmurs,etuneambiancechaleureuse.Lesclientsécoutaientdelamusiquedouceenbuvantducafé.Juliens'assità unetableetsortitsaguitare.
Écouteattentivement,dit-il.Lesnotespeuventêtretristesoujoyeuses.Ellespeuventparlerdel'hiveroudel'été.Choisisuneémotion,etnouscommenceronsà jouer.
Camillepensaà sesémotions.Elleavaitsouventressentidelajoie,maisparfoisdelatristesse.Ellechoisitlajoie.Juliencommençaà jouerunemélodiejoyeuse,etCamillesemità chanterdoucement.Ensemble,ilscréèrentunebelleharmonie.
Lesautresclientsducafécommencèrentà écouter.Ilsavaientlesyeuxfermésetsouriaient.LamusiquedeCamilleetJulienenveloppalecafécommeunedoucecouverture.
Letempspassa,etCamilleappritbeaucoupavecJulien.Chaquejour,ellevenaitaucafé.Ilsexploraientlesnotes,jouantdesmélodiesdifférentes.Camillesesentaitentouréedel’amourdelamusique.Chaqueaccordcréaitdessouvenirs.Elleécrivaitsespenséesetsesrêvessurdesmorceauxdepapier.Ellecomprenaitqu'à traverslamusique,ellepouvaitexprimertoutcequ’elleressentait.Unjour,alorsqu'ilsjouaientunebellemélodiedanslecafé,unhommeentra.C’étaitundirecteurd’unconservatoiredemusiqueà Paris.Ils'arrêta,fascinéparlamusiquedeCamilleetJulien.Ilécoutaattentivement,etsonvisages'illumina.Àlafindeleurmorceau,ils'approchad’eux.
Bonjour!Votremusiqueestmagnifique!dit-il.Jem'appelleMonsieurLaurent.Vousavezuntalentincroyable,jeunefille!Souhaitez-vousrejoindrenotreconservatoire?Vouspouvezapprendreencoreplusici!
Camilleétaitsurprise.Sesyeuxbrillaientdejoie.Vraiment?Jepeuxapprendreplussurlamusique?Demanda-t-elleavecenthousiasme.
MonsieurLaurentsourit.Oui!Àl'école,vousrencontrerezd'autresjeunesmusiciens,etvouspourrezécrireetjouervotrepropremusique.C’estunegrandeopportunité.
CamilletournasonregardversJulien.C'étaitluiquil'avaitencouragée.Quedois-jefaire,Julien?demanda-t-elleentremblantd'excitation.
Julienluirépondit,C'estunebellechance,Camille!Lamusiquevaaveccourage.Situaimeslamusiqueetquetuesprêteà travaillerdur,vas-y!
Avecbeaucoupderéflexion,Camilleacceptal'offredeMonsieurLaurent.Ellecommençasescoursauconservatoire.Chaquejour,Camilledécouvraitdesnotesetdesmélodiesdifférentes.Elleapprenaità jouerdelaflûte,maisaussid'autresinstruments.Sescamaradessontdevenussesamis.Ensemble,ilsjouaient,riaientetpartageaientleuramourdelamusique.
Unjour,pendantunerépétition,CamillesesouvintdesesmomentsavecJulien.Elleavaitapprisà créerdesmélodies,maischaquenoteluisemblaitunepartiedesonhistoire.Avecsesamis,elledécidad’écrireensembleunegrandesymphonie.Ilsvoulaientqueleurmusiqueexprimelajoiequ'ilsressentaientà jouerensemble.
Lesjourspassèrentetlesrépétitionsavancèrent.Camilleétaitheureuse,maisellepensaitsouventà Julien.Ellevoulaitluimontrersasymphonie.Ellesesouvenaitdesespremierspasdanslamusiquegrâceà lui.Alors,elledécidadel'inviter.
Aprèsplusieurssemaines,elleorganisaunconcertauconservatoire.Julienétaitinvité,etilarrivaavecunsourirechaleureux.Camilleavaitunpeupeur;était-cequesamusiqueseraitassezbonne?Maisenentendantlesapplaudissements,ellesesentaitconfiante.
Lorsquelemomentarriva,Camillesetenaitsurscène.Ellesentitsoncœurbattre.Ellejoualapremièrenote,puisladeuxième.Sesamisl’accompagnaient.Ensemble,ilscréèrentunemélodiepleinedejoie,derireetd'amour.Lesnotesvolaientautourdelasalle,touchantlecœurdetouslesspectateurs.
PourCamille,chaquenoteétaitunecélébration.Ellesesouvenaitdesonvoyagedepetitefillequirêvaitdemusique.Elleremerciaitlaviedel'avoiramenéeici.Àlafindeleurperformance,lepublicapplauditavecenthousiasme.CamilleregardaJulien,etaufonddesoncœur,ellesutqu'ilavaitraison:lamusiqueestunvoyage,etchaquenoteestunsouvenir.
Aprèsleconcert,CamilleetJulienseretrouvèrent.Tamusiqueestmagique!ditJulien,ému.Camilleavaitleslarmesauxyeux.Merci,Julien.Sanstoi,jen'auraisjamaiseulecouragederêversigrand.
Juliensourit,Lamusiqueestuntrésor.Partage-letoujours.Rappelle-toi,chaquenotequetujouesraconteunehistoire.Continueà écriretapropremélodie.
Camillecompritalorsl'importancedelamusiquedanssavie.Lesnotesdesamélodieneseraientpasseulementdessons,maisdessouvenirsdejoie,deslarmesdetristesseetdesrêvesà réaliser.Lamusiquepouvaitchangerdesvies.Ellepouvaitrelierdesâmes,partagerdeshistoiresetapporterl'espoir.Camillesavaitqu'ellecontinueraità jouer,à rêveretà créer.
Ellesepromitdetoujoursécouterlesnotesdesautresetd'écrirelessiennes.Lamélodiedelavieétaitenelle,etchaquejourétaitunenouvellechancedejouerunebellesymphonie,avecamouretpassion.