Les paysages d'automne
Une promenade au cœur des couleurs d'automne

Ilétaitunefois,enautomne,unepetitevilleentouréedecollines.Lesarbresdansaientauvent,leursfeuillesbrillaientdemillecouleurs.Rouge,orange,jaune,etmêmedoré,lepaysageétaituntableauvivant.L'airfraisemportaitl'odeurdesfeuilleshumidesetdubois.Lesenfantsriaient,jouantdanslesrues,tandisquedesvieux,assissurdesbancs,regardaientlesnuagespasser.
Àlalisièredelaforêt,lecheminserpentaitentrelesgrandsarbres.Laterreétaitdoucesouslespieds,couvertedefeuillestombées.Chaquepasfaisaitunlégerbruit,uncraquementsouslesfeuillessèches.Àgauche,unruisseaumurmure.Soneauclaireetfraîcheenlevaitlespenséestristes.Lesrayonsdusoleilsefaufilaientà traverslesbranches.C'étaituninstantdemagie.
Surlesentier,j'airencontréunepetitefille.Elles'appelaitÉmilie.Sesyeuxbrillaientdejoie.Regardez!a-t-elleditavecenthousiasme.Ellealevéunpetittasdefeuillesenl'air.Lesfeuillesontdansé,tourbillonnantcommedespapillonsdorés.Jesuisrestélà ,émerveilléparsajoie.Émilieadoraitautomne.Pourelle,chaquefeuilleétaituneétoile,chaquecouleurunrêve.Ellem'aditqu'elleaimaitramasserdesglandsetdeschâtaignes.
Nousavonscontinuénotrepromenade.Àdroiteduchemin,deschampsdemaïsondulaientauvent.Lesépisdoréssecourbaient,lourdsderécolte.Auloin,descollinessedessinaientsurl'horizon,habilléesdenuancesderougeetdejaune.Lepaysagesemélangeaitcommeunebellepeinture.Chaquetouchedecouleurracontaitunehistoire,unemémoire.J'aipenséà mesjournéesd'enfance,à jouerdansleschamps.C'étaitunepériodedouceetmagnifique.
Enmarchant,nousavonsrencontréunegrandeclairière.Lesolétaitcouvertdefeuillesetdefleurssauvages.Aumilieu,ungrandchêneétaitdebout,fortetsage.Sontroncétaitlargeetrugueux.Émilieacouruversluietaplacésespetitesmainssurl'écorce.Elleamurmuré,Cetarbreconnaîttouslessecretsdelaforêt.Jel'airegardée,curieuse.Lesenfantsontunetelleimagination.
Enfacedel'arbre,unbancenboisétaitpréparépoursereposer.Nousnoussommesassis,émerveillésparlabeautéautourdenous.J'aiprisunmomentpourcontemplerleciel.Lesnuagesétaientcommedesrêvesflottants.Danscettepaisibleatmosphère,j'airessentiunegrandepaixintérieure.Lanatureacepouvoirdenousfaireoubliernossoucis.
Prèsdenous,ungroupedecanardsnageaitdansunétang.Ilsglissaientsurl'eaucommedesombres.Leursplumesbrillaientausoleil.Certainscanardsfaisaientdespetitsbruits,appelantleursamis.Émilieaapplaudi,raviedevoirlesanimaux.Elleaquittélebancpours'approcherdel'eau.Regarde!Ilssontsiheureux!a-t-ellecrié.
Dansladouceurdecettejournéed'automne,j'aicomprisquechaquepaysagecachaitdessouvenirs.Lescouleursdesfeuillesrappelaientdespériodespassées,desmomentsheureuxetdesrires.Chaquearbre,chaquenuagedanslecielracontaitunevie.
Lessonsdelanature,lebruitdesfeuillesetlechantdesoiseauxm’ontemportédansunvoyage.Jemesuissentinostalgiqueetcontemplatif.Jemesuissouvenudespromenadesquejefaisaisenfant,deshistoiresquemagrand-mèreracontait.L’automneapportaittoujoursquelquechosedejoli,unparfumdesouvenirsetdejoliesheurespartagées.Cejour-là ,avecÉmilie,j'airedécouvertlamagiedespaysagesd'automne.Chaquemomentétaitprécieux,chaquegoûtdel’airétaitunehuileessentielledebonheur.Aprèsavoirobservélescanards,Émilieetmoiavonsdécidédevisiterunvieuxverger.Àquelquespasdelaclairière,lespommierssetenaientcommedesgardiensd'histoires.Leursbranchesétaientchargéesdefruitsrougesetjaunes,brillantssouslesoleil.Leventsoufflaitdoucement,apportantunparfumsucréd'automne.Émilieétaitfascinéeetelleacouruversunpommier.Elleatendulamainpourtoucherunepomme.Regarde,lapommeestcommeunepetitebouledesoleil!a-t-elleditavecunsourire.Jelaregardais,émerveilléparsonespritenfantinquivoyaitlamagiepartout.
Noussommesrestésunmomentdansleverger,goûtantlespommesjuteuses.Chaquebouchéeétaitcommeunecélébrationdelasaison.Émilieapartagédeshistoiresdepommes,desrécitsdehaies,delafêtedelarécolteetdesriresdefamille.Lessouvenirsétaientcommelescouleursdesfeuilles,vifsetjoyeux.
Ensuite,nousavonsdécidédesuivreunautresentier.Cecheminétaitplusétroit,bordédebuissonsetdefleurssauvages.Lesolétaitplusdur,maisremplidevie.Lespetitesfleursjaunesbrillaientsouslesrayonsdusoleil,commedesétoilessurlesol.Lesabeillesbourdonnaientautour,enpleinedansedepollinisation.Émilieétaitexcitée.Regardezcommeellestravaillent!Ellessontheureusesici!a-t-ellecrié.
Jel'airegardée,surpriseparsachancedevoirlabeautédespetiteschoses.Àcetinstant,j'aipenséà larichessedelanature.Chaqueplante,chaqueinsecteavaitunrôle.C'étaitcommeunegrandepiècedethéâtreoùchacundesacteursjouaitsonrôle.
Encontinuantà marcher,nousavonsatteintlebordd'unecolline.D'ici,lavueétaitspectaculaire.Lavilleétaitenbas,enveloppéedanslescouleursd'automne.Lesmaisonsétaientpetitesetlesruesrétrécies,maisellesbrillaientsouslesoleil.Auloin,lescollinesondulaient,etlaforêtapparaissaittelungrandtapisdecouleurs.C'étaitunmomentmagique.Émiliesetenaitprèsdemoi,lesbraslevés.C'estnotrechâteau!a-t-elledit,heureuse.
Nousavonspasséunlongmomentlà ,admirantlepaysage.Jemesuissouvenud’untempsoùjerêvaisd'aventures,oùchaquecollineétaitunemontagneà conquérir.Émilie,avecsajoieetsamagie,réveillaitdessouvenirsenfouis.Danscettelumièredoréedel’automne,j’airessentiunegrandeconnexionavecmonpassé.
Lesoleilcommençaità descendre.Àl'horizon,ildessinaitdesombresetdeslumières.Nousavonsdécidéderentrer.Enchemin,lescouleursdupaysagesemélangeaient,reflétantladouceurdelajournée.Unelégèrebriseasoulevédesfeuilles,créantunballetdecouleurs.Émilieriaitencourantà traverslesfeuilles,leséclatsderirerésonnaientdansl'airfrais.
Finalement,noussommesrevenusà lapetiteville.Leslumièresdesmaisonss'allumaient.Lecielseteintaitdepourpreetd'or.Enregardantleciel,j’airéaliséquelespaysagesd'automnenesontpasseulementbeaux.Ilssontaussiremplisdesouvenirs,dejoieetdechaleur.Émiliem’aprislamain,etensemble,nousavonsregardécetableaumagnifique.