Cocina mexicana: Tacos para todos
Una deliciosa aventura en la cocina

EraunsábadosoleadoenunapequeñaciudaddeMéxico.Elcieloestabaazulyelsolbrillaba,calentandotodoasupaso.EnlacasadeDoñaClara,elaromadelacomidallenabaelaire,combinándoseconelcantodelospájaros.Erahoradepreparartacos.TodoslosvecinossabíanquelostacosdeDoñaClaraeranlosmejoresdelaregión.Ensucocina,quedóatrapadaentrerisasyolordelosingredientesfrescos.
DoñaClaraeraunamujeraltayalegre,siempreconunasonrisaensurostro.Teníaunagranpasiónporlacocina.¡Hoyharemostacosparatodos!exclamómientrascortabacebollaytomate.Sucocinaeraunlugarmágico.Lasparedesestabanllenasdecoloridosazulejosyhabíaunagranmesademaderaenelcentro.Elsonidodecuchilloscortandoysarteneshirviendohacíamúsicaenelambiente.
Primero,Clarafuealmercadoacomprarlosingredientes.Cuandollegó,seencontróconsuamigaRosa.¡Clara!¿Vasacocinartacoshoy?preguntóemocionada.Sí,porsupuesto.¡Tacosdecarneasadaydepollo!respondióClara,iluminadaporlaidea.
Ambascaminaronentrelospuestosdelmercado.Elolordelasespecias,elcilantrofrescoyelmaízreciéncosechadollenabanelaire.¿Hasprobadoelquesofrescoaquí?preguntóRosa.No,perohoylocompraréparalostacos!dijoDoñaClara.Compraroncebollas,tortillas,salsay,porsupuesto,elquesofrescoquehacíaquetodofueramásdelicioso.
Conlabolsallenayunagransonrisa,Clararegresóacasa.Alllegar,losniñosdelvecindariolaesperabanenlaentrada.¡TíaClara,hueledelicioso!gritarontodos.Claraserióydijo,¡Sí,habrátacosparatodos!.Rápidamentesepusoatrabajar.Primero,encendiólaestufaypusounasarténgrande.ElfuegochisporroteabayClaracomenzóacocinarlacarne.
Mientraslacarnesedoraba,elsonidoerasimilaraunpequeñoconcierto.Clarabailabaunpocomientrasremovíalacarne.Ellasiempredecía,Cocinarescomounafiesta,¡tenemosquedivertirnos!.Susmovimientoseranrítmicosyalegres.
Unavezquelacarneestuvolista,Clarapasóaprepararlosingredientesfrescos.Cortóelcilantroylascebollas,creandounamezclacolorida.Lacocinaestaballenadecoloresyolores.Lavisióndetodosesosingredientesfrescoseraunregaloparalosojos.
Losniñosnopodíanesperarmás,asíqueClaralesdijo:¡Puedenayudarmeaprepararlostacos!.Todoscorrieronalamesa.Claralesenseñócómocalentarlastortillasenlacomal.Teníanquedarlevueltaalastortillasconcuidado.¡Cuidado,nosequemen!decíaClara,riéndosedelascarasdelosniños.
Después,mostrabacómoponerlacarneenlastortillasyagregarlosingredientesfrescos.Todosestabanentusiasmados.Unniñohizosutacotangrandequecasinopodíacerrarlo.Claratuvoquereírydecir,¡Eseesuntacomonstruoso!.
Pronto,elaromadelostacosllenótodalacasayelvecindario.Lasrisasylosgritosdealegríadelosniñosresonabanensuhogar.Alfinal,lamesaestaballenadetacoslistosparadisfrutar.Clarasesintiófelizalverasusamigosyfamiliaresansiososporprobarsudeliciosacomida.Hoy,¡comemostacosparatodos!gritóanclandounavezmássupasiónporlacocinaylaalegríadecompartir.Losniñosestabantanemocionadosquecomenzaronacorrerdeunladoaotrodelacasa.Clarasonriómientraslosmirabaydijo:“¡Estamosapuntodetenerlamejorfiestadetacos!”.Losniñoscomenzaronadecorarsustacosconsalsas.Habíasalsaverde,roja,yunasalsaquehacíaarderlalengua.Claralesadvirtió:“¡Cuidadoconlasalsapicante!Notodoslostacosnecesitanserunvolcándefuego.”Todosrieronmientrasunodelospequeñosinsistíaenponermuchasalsapicanteensutaco.
Despuésdeunrato,lamesaestabarepletadetacos.Cadaunoteníasupropioestilo.Habíatacosenunatorrealtísima,algunoscontantasverdurasqueparecíanunárbol.Claraobservócadacreaciónconalegríaydijo:“¡Estopareceunaexposicióndetacos!”Todossesintieronmuyorgullososdesusobrasmaestras.
Finalmente,llegóelmomentodeprobarlos.Claralevantósutacoydijo:“¡Alasaluddelostacos,amigos!”.Todoslevantaronsustacosenelaireygritaron:“¡Salud!”.Aldarelprimermordisco,unaexplosióndesaboresllenólabocadecadauno.Risasyexclamacionesllenaronelaire.“¡Estoesincreíble,TíaClara!”,decíaunodelosniñosmientraslamíasusdedosllenosdesalsa.
Mientrastodosdisfrutabandesustacos,Rosallegóconunabotelladeaguafrescadelimón.“Estoesperfectoparaacompañarlostacos”,dijomientrasllenabalosvasos.LasrisascontinuaronmientrasDoñaClaracontabahistoriasgraciosasdesuinfancia,sobrecómoaprendióacocinardesuabuela.“Ellasiempredecíaquelafelicidadentraporelestómago”,decíaClara,ytodosasentíanconlacabeza,riendojuntos.
Amedidaqueelsolcomenzabaabajar,laluzdoradallenabalacocina.Losniñosseguíancomiendotacos,mientrasalgunoscomenzabanasentirsellenos.“¿Nohaymás?¡Quierootro!”,decíaunodeellosconlabocallena.DoñaClara,divertida,decía:“¡Dejenespacio!Necesitamosguardarespacioparaelpostre.”TodosmiraronaClaraconcuriosidad.“¡Postre!”,gritaronencoro.
Clarasedirigióalaneveraysacóingredientesparahacerchurros.“Losharemosjuntos”,dijomientraslesmostrabacómomezclarlamasa.Losniñosestabanemocionadosdehacerchurros,mezclandolamasayformandolaforma.“¡Estoescomomagia!”,exclamóunodeellos.Clarasonrióalverlostanfelices.
Unavezqueloschurrosestabanfritosycubiertosdeazúcar,lossacóyloscolocóenunabandeja.“¡Listo!Churrosparaelpostre.”Todosparecíanansiososporprobarlos.Elprimerbocadodechurrofueuntriunfo.“¡Estoesaúnmejorquelostacos!”gritóunniñoentrerisas,mientrascompartíaunchurroconsuamigo.
Latardecontinuóllenadealegríayamor.Losvecinosseunieronytodoscompartieronhistoriasenlamesa.ElsonidoderisasllenóelaireyClarasesintiósatisfechaalveratodosdisfrutardesuesfuerzo.
Cuandoelsolfinalmenteseescondió,Claramirandoatodos,sonrióydijo:“Hoyhemoscompartidomásquesolocomida;hemoscompartidorisasyamor.Siempreseráunplacercocinarparaustedes.”Conesto,lagenteaplaudióylosniñosgritaron,“¡Tacosparatodos,siempre!”