Cucinare per gli amici: eventi indimenticabili
Una cena che è diventata un'avventura

Eraunaseratadivenerdì,eavevodecisodiinvitareimieiamiciacena.Perme,cucinareèsemprestataunapassione,macucinarepergliamicièun'altrastoria.Nonsolodeveesseredelizioso,madeveancheesseredivertentee,soprattutto,memorabile!Quellasera,avevosceltodiprepararelapastaallacarbonara,unpiattosemplicissimo,macheriuniscetuttoilsaporedell'Italia.
Cominciaiapensareacosaservireinsiemeallapasta.Avevointenzionedifareunantipasto,unabruschettaconpomodorofrescoebasilico.Mierosvegliatoprestoperandarealmercato.Conlaborsaditessutosottoilbraccio,camminavotralebancarelle,assaporandol'ariafrescadelmattino.Erabellovederetantiprodottifreschi,escelsiimiglioripomodoriebasilicoperlamiacenaspeciale.
Arrivaiacasaconunsaccodientusiasmo.Usailamiacanzoneitalianapreferitacomecolonnasonora.Mentrecantavo,iniziòlapreparazione.Lavaiipomodorielitagliaiacubetti.Subitodopo,limescolaiconl’oliod’oliva,ilbasilicoeunpizzicodisale.Senzaaccorgermene,lamiacucinasitrasformòinunapiccolafesta.Maeccoilprimoimprevisto:mentrepreparavolabruschetta,fecicadereunpomodoro!Nooo!esclamai.Ilpomodororotolòsulpavimentoesischiacciò.Sperochetunonraccontianessuno,amicomio!dissiavocealta,guardandoilpomodorocomesefosseincolpa.
Dopoaverpreparatol'antipasto,passaiacucinarelacarbonara.Fecibollirel’acquaeaggiunsilapasta.Mentrelapastacuoceva,iniziaiapreparareilsugo.Unsemplicemixdiguanciale,uovaepecorino.Mentremescolavo,lamiacognata,Maria,arrivòincucina.“Senti,potremmofareunapiccolagaradicucina!”propose.Lasuafacciaeraallegraedivertente.“Iofaccioildolceevediamochifadimeglio!”
Accettailasfidaridendo,ecosìcidividemmoicompiti.Mentrelapastacuoceva,Mariacominciòapreparareuntiramisù.Lacucinasiriempìdirisatementreleitentavadimontarelapanna.“Dovrebbeesserefacile,mafacevoprimaachiamareunpasticcere!”disse,frustata,maridendo.Alloradecisididarleunamanoeinsiemecimettemmoacucinare.
Finalmente,lapastaerapronta.Scolailapastaelamescolairapidamenteconilguancialeeleuova.Ilprofumoeraincredibile!“Ecco,lamiacarbonara!”dissiconorgoglio.Mariaassaggiòunbocconeefeceun'espressionediapprovazione.“Buonissima!Maadessotoccaame!”
IldolcediMariaeraunaveraoperad’arte:stratidisavoiardi,cremaalmascarponeecacao.Eracosìbellocherimanemmoinsilenziomentreloammiravamo.Siamoindifficoltà,nonsappiamochihavinto!dissi,guardandolaconlalucenegliocchi.
Conunsorriso,decidemmodiinvitareinostriamiciperassaporarelenostrecreazioniculinarie.Gliamiciarrivaronopocodopo,portandoaltredelizie:vinoepanefresco.Laserataeracominciata!Cisedemmoatavolae,mentreservivamoipiatti,cominciaronolerisateelechiacchiere.Raccontavamolenostrestorie,mentreassaporavamoipiatti.
Ecosì,lacenacontinuò,eioguardavoimieiamicidivertirsi.Eratuttocosìperfetto,ancheconlepiccoledisavventurecheavevoaffrontatoincucina.Ipomodoriaterra,lagaradicucinaeidolci,tuttosembravarenderelaserataancorapiùspeciale.Mentrecigodevamolacena,ilvinocominciòafareffetto.Mariaraccontavabarzelletteetuttiridevano.Ognitanto,lanciavounabattutasullamiareginadellacarbonara,eMariarispondevaconunabattutasulsuochefpasticcere.Lerisateriempivanolastanza,emisentivofelice.
Dopoilprimopiatto,cisiamosedutiperildolce.Mariaportòilsuotiramisùcongrandeorgoglio.“Prendete,assaggiate!Èuncapolavoro!”disse,conunavenadiumiltà.Ioerocuriosodiassaporareilsuodolce,equandolofeci,ilmiopalatoesplosedifelicità.“Haivinto,Maria!Questoèfantastico!”esclamai,ridendo.Laveritàècheeravamoentrambimoltoorgogliosideinostripiatti.
Dopoildolce,pensaichefossegiuntoilmomentodifareunbrindisi.Presiunbicchieredivinorossoedissi:“Aquestaserataindimenticabile!Abuoniamiciecibodelizioso!”Tuttialzaronoibicchieriebrindarono.Ciguardavamoconaffettoegioia.Riconoscevoquantofosseimportanteavereamiciintorno,ecomelacucinapotesseunirelepersone.
Dopoavermangiato,iniziammoaraccontarcistoriedivertentidellanostrainfanzia.Raccontaidiquando,comeunpiccolochefinerba,avevoaccidentalmentebruciatolapasta.“Lasciaperdereilcarbonara,fammipreparareunapastaalpomodoro!”dissi,ridendo.Tuttiscoppiaronoaridere.
Auncertopunto,qualcunoproposedicontinuarelaserataconungiocodatavolo.Mariaediociguardammoconentusiasmo.Così,dopoaversparecchiato,cisistemammoattornoaltavoloconungioco.Ilgiocorichiedevamolterisateecompetizione,ementrecisfidavamo,lebattuteelerisatediventavanopiùintense.Laseratastavascivolandoviainunvorticedidivertimento.
Leorepassaronovelocementee,quandoguardail’orologio,miresicontocheeratardi.“Wow,ègiàmezzanotte!”dissiincredulo.Malamiamenteerapienadifelicità.Nessunovolevaandareacasa;volevamorimanereinsiemeancoraunpo'.
Allafine,imieiamicideciserodiaiutarmiapulire,enelfarlo,ciraccontavamostoriesualtrieventiindimenticabilipassatiinsieme.Ancheseavevamoavutoqualchepiccoloproblema,comeilpomodororotolatoeiltiramisùdiMariachesembravaun’operad’arte,eranotutteesperienzecheciunivanoancoradipiù.
Quandofuilmomentodilasciarci,ciabbracciammoepromettemmocheprestocisaremmoritrovati.“Laprossimavoltaèiltuoturnodicucinare”,dicevaunodilororidendo.“Sì”,risposiconunsorriso,“maquestavoltanientepomodorisulpavimento!”
Quandotuttiseneandarono,misedettisuldivano,stancomasoddisfatto.Pensaiaquantosiabellocondivideremomenticosìspecialicongliamici.Nonsitrattavasolodelcibo,madellerisate,dellacompetizionee,soprattutto,deiricordichecostruivamoinsieme.